2020′nin son günü fırsat bulup değerli dostumuz Kemal Öğretmene hem ziyaretine hem de yirmi sene önce gittiğimiz İnegöl Elmaçayırı Acısu ‘ ya gittik. Acısu yirmi sene önceki Acısu değildi. Bu doğanın akışı içinde gayet normal. Ancak yirmi yıl önce iki tane madensuyu pınarı var dı. Bu pınarlar beş – on metre ara ile idi. İkisinin de tatları farklı idi. Bu kaynaklar bir meşrubat firmasına verilmiş. Şimdi bu iki pınar yerine iki farklı tat yerine tek tat ve çeşme var. Keşke bu tatlar korunsa idi. Bizde bu pınarlar mevcutta olsaydı size sunacaktık. Onun yerine bulunduğu vadiyi sizlere sunuyoruz. Bu arada biz bir Bursalı olaraktan artık şunu da belirtmek istiyoruz. Kuraklık . Evet kuraklık , yıllardır çektiğimiz fotograflara üstelik aynı tarihtekilere baktığımızda kuruyoruz. Yılın son günü buralarda bir metre kar olması gerekir. Ama yok. Kar yok yağmur yok. Toprak kuru. Yazımızın sonunda doğaya çöp atmayın diyorduk. Ancak durum daha vahim. Kuraklık kapımızda değil yaşıyoruz.
