Uludağ Göller bölgesine 2018 den bu yana her yıl Eylül ayının ortasında çıkıyoruz. İnsanı çeken bir yanı var. Her seferinde aynı heyecan duyuyoruz. Sadece doğanın sesini duyuyorsunuz. Bu her sene bozulan yollarda, aracımızın hoplaya zıplaya giderken sağımızı solumuzu çarparak acı çekerek çıkmak yine de güzel. Göllere yaklaştıkça kurumuş dereler ve de yerlerinden yuvarlanmış taşlar karşılaşmaya başlarsınız. Bu da aracınızla ilgi endişeleriniz artırır. Büyük ihtimalle önümüzdeki yıllarda bu heyecanı yaşayamayacağız. Biz Alaçam tarafından çıkarız inişi Orhaniye tarafından yaparız. Ne yazık ki Alaçam tarafında çıkışın yasak olduğu, Orhaniye tarafında ise köye yaklaştığınızda ise kilitli bariyer bulunmakta. Bu seyahat özgürlüğünü kısıtlamaktır ve de suçtur. Ne demek Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşı olarak Vatan toprağında bir yere gidememek. Daha önce Zeyniler de aynı şey yapıldı mahkeme bunu kaldırdı. Gelelim göllere ne yazık ki her sene su seviyesi düşmekte. Aynalı göle çıkmadık çünkü sürü vardı. Aracımızın gücü yetmediği için yürüyerek çıkmak gerekiyordu bu tehlikeyi göze almadık. Kara göl ve Buzlu gölün suyu bugüne kadar gördüğümüz en düşük seviyede bulunmakta ancak Kilimli gölde değişiklik pek yoktu. Aynalı Göl yerine Kilimli Gölün ilerisindeki vadiye gittik. Hava ilk defa yağmursuz ve bulutsuzdu. Diyeceksiniz gelmişken zirveye neden çıkmadınız. Oraya çıkmak çok zaman alacaktı ve de bizde oraya tırmanacak güç yoktu. Göller de fotoğraf çekerken zaten 15 km yürüdük, fazlası bizim için iyi olmazdı. Yemek dinlenmek derken saat 15.00 oldu. Dağ insanı yoruyor. Eve gittiğimizde çok yorgun oluyoruz. Uyuyup kalınıyor. Biz göller bölgesini çok seviyoruz. Bursa Gezginleri olarak önümüzdeki yıl çıkmayacağız. Sezon açılışımızı başka bir yerde ama yine dağda yapacağız. Lütfen doğaya çöp atmayalım. Saygılarımızla,
